Lecznictwo w Bieszczadach skoncentrowane jest głównie w Polańczyku, dysponujšcym dobrze rozbudowanš bazš sanatoryjno-wczasowš. Na wypiętrzonym (do 500 m. n.p.m) półwyspie, wcinajšcym się głęboko w wody solińskiego akwenu, o dobrym nasłonecznieniu i przewietrzeniu, a także o wysokiej czystoœci powietrza, można leczyć wiele schorzeń.

- choroby górnych dróg oddechowych
- choroby układu nerwowego (zapalenia korzonków nerwowych, nerwice, bóle kręgosłupa, dyskopatie, stany pourazowe)
- choroby narzšdu ruchu (koœci, stawów, mięœni, œcięgien) pochodzenia reumatycznego i neurologicznego, zmiany zwyrodnieniowe, goœciec przewlekły postępujšcy
- choroby przewodu pokarmowego: przewlekłe stany zapalne jelit, zaparcia, nadkwasota i niedokwasota
- choroby przemiany materii: otyłoœć, cukrzyca
- choroby układu kršżenia: zaburzenia kršżenia obwodowego, nadciœnienie tętnicze I stopnia
- choroby skóry: łuszczyca i alergia skóry

Wody mineralne w uzdrowisku to 0,94% szczawy wodorowęglanowo-chlorkowo-sodowo-bromkowo-jodkowe.

Tutejszy klimat sprzyja leczeniu takich schorzeń jak: choroby dróg oddechowych, układu nerwowego (nerwice, bóle kręgosłupa), narządu ruchu (Kości, stawy, mięśnie), przewodu pokarmowego (stany zapalne jelit, zaparcia, nadkwasota i niedokwasota) przemiany materii (otyłość, cukrzyca). Mozna poddawać się wszelkim zabiegom balneo i hydroteraupetycznym, fizuko terapii, okładom borowinowym i parafinowym, inhalacjom. Są także urzadzenia elektro i światłolecznicze, możliwe jest naświetlanie ultrafioletem i podczerwienią, diatermia, jonofereza oraz kioterapia. Wody mineralne uzdrowiska to 0,94% szczwy wodorowęglowo-chlorkowo-sodowo-bromowe. Na bazę uzdrowiskową składa się pięć sanatorió.